Het nieuwste modewoord in de wereld van de recruitment is ‘sourcing’. Voor diegene die het nog niet kennen: sourcing is het (pro-)actief zoeken naar geschikte kandidaten voor niet alleen huidige openstaande posities maar ook mogelijk toekomstige vacatures.
Om dit te kunnen doen worden kandidaten gezien als een verzameling van data: naam, telefoonnummer, functietitels, werkgeschiedenis en verantwoordelijkheden. Doel van een hippe recruiter is om met het gebruik van online en offline hulpmiddelen zoveel mogelijk geschikte kandidaten in je netwerk te hebben. Kandidaten zijn opeens het goud van de moderne recruiter, hun Eldorado.
Delfstof of mensen?
Ik kan er niets aan doen, maar het roept bij mij negatieve associaties op van een dagmijnbouw of de sleepnet vissen. Hierin lijkt alles geoorloofd om het goedje in te winnen, ongeacht de nare consequenties voor mens, dier of milieu.
Recruiters lijken, met gebruik van de taal, van mensen een delfstof te maken. Recruiters sourcen – zeg maar delven – gegevens met alle mogelijke middelen. Ze doen dat ook zonder dat er een directe aanleiding voor of vraag naar is. Het gaat derhalve steeds minder om de mens, maar om de gegevens van die mens, de competenties en de creativiteit van die mens als handelswaar. De mens wordt als individu steeds minder belangrijk.
Het past heel goed met een ander, al veel meer ingeburgerde, HR-begrip, namelijk ‘human capital’. Het geheel van competenties, kennis, sociale en persoonlijke vaardigheden, zoals inzet, kennis en creativiteit, dat een mens gebruikt om te kunnen werken, krijgt een economische waarde.
Ik maak me zorgen over deze ontwikkeling. Ik vind het de dehumanisering van de mens als productiemiddel. Wat we namelijk hiermee dreigen te vergeten, en volgens mij helpt de taal daarbij een handje, is dat we het nog steeds hebben over mensen. Mensen van vlees en bloed. Mensen met dromen, wensen en een leven buiten het werk. Mensen met vrienden, partners, kinderen van allerlei pluimage. Maar bovenal mensen die mens zijn.
Behoefte aan waardevol werk
Met vier jaar werkervaring binnen werving en selectie, zit ik relatief kort in deze wereld. Ik ben gaan werken als recruiter met de behoefte om mensen aan waardevol werk te helpen. Om werkgevers de potentie van kandidaten in te zien die ze anders niet zouden overwegen. Waar we de behoefte en de tekorten aan competenties en capaciteiten bij werkgevers matchen met het aanbod ervan aan de kant van mensen die hun inzet, hun denkvermogen en hun creativiteit willen inzetten voor een baan.
Ik hoop dat ik het kan volhouden om te blijven werken vanuit deze bedoeling. Het is de visie waarmee we DITIS HR hebben opgericht. Dat ik niet meega in de trend om mensen te zien als een verzameling data waar ik zoveel mogelijk van moet delven. Ik wil dat het altijd mijn hoofdreden blijft om mensen te helpen aan een fijne baan en – ook niet onbelangrijk – om werkgevers te helpen fijne mensen te vinden die de visie van hún onderneming kunnen waarmaken.
Wil je dat we échte mensen van goud voor je vinden? Je weet ons te vinden, we helpen je graag!